സ്നേഹഗാഥ

എത്ര വട്ടം പറഞ്ഞു ഞാൻ നിന്നോട്
നിഷ്ഠൂരമാം നിൻ ചെയ്തികൾ കണ്ടിട്ടും..
സാന്ത്വനം എന്നൊന്നില്ല; ഓർമ്മകൾക്കെന്തു 
വാശിയിതല്ലോ ദുസ്സഹം...

കണ്ടു മടുത്ത മുഖങ്ങൾ തൻ വെന്തു 

വെണ്ണീറാക്കും നോട്ടങ്ങളെന്നെ,
പിന്തിരിപ്പിക്കുന്നിതീയിടെ
നർമ്മ സല്ലാപവും ചിന്തകളറ്റതായ്...

നീരുറവകൾ കണ്ടു കൊതിച്ചിട്ടോ?
ദാഹംഎനിക്കതേറെയുണ്ടായിട്ടോ?
ഓടിയടുത്തു ഞാൻ വേച്ചും കിതച്ചുമാ -
പാറമടകൾ പോറലേൽപ്പിച്ചിട്ടും..

ചെന്നടുക്കാത്ത കൊമ്പിനോടന്നു ഞാൻ 

സ്നേഹമോതിത്തളർന്നു ഞാൻ കീഴിലെ-
പൂമരത്തോടു നീതി കാട്ടാതെയാ-
പ്പാല മേലെ തളച്ചൂ ഞാൻ മോഹങ്ങൾ..

കണ്ടതില്ല തെളിജലം മെല്ലെയെൻ സന്നമാം
മുഖം ആഴ്ന്നിറക്കി വൃഥാ
കണ്ടു കൊള്ളേണ്ടതില്ലല്ലോ ദൂരെയായി
പൂഴ്ത്തി വച്ചൊരാ ഔഷധക്കൂട്ടുകൾ...

തെല്ലൊരു ശാന്തിയില്ലാ ഹൃദയത്തിൽ
മുള്ളു പോലെ നീ കോറി വരച്ചൊരാ-
ചോര ചീന്തും ചുവർച്ചിത്രങ്ങളെൻ
ജീവനെ പിൻവിളിക്കുന്നു പിന്നെയും...

തെല്ലൊരു ശാന്തിയില്ലാ
നിൻ ഹൃദയത്തിൻ താഴുകളെല്ലാം നിദ്രയിലാഴുമ്പോൾ
ഉണ്ടുറങ്ങാതെ കാവലിരുന്നു ഞാൻ
നിൻ സ്നേഹം പൂശിയ ദ്രവ്യങ്ങൾ കാക്കുവാൻ..

ഒന്ന് രാവ് പുലർത്തുവാനാവാതെ തിങ്ങി നിൽക്കുന്നു
മേഘങ്ങൾ മേൽക്കു മേൽ...
കണ്ണിലാകെ തളം കെട്ടി നിൽക്കുന്ന
ക്ലാവ് ചുംബിച്ച കണ്ണുനീർ പൊയ്കകൾ...

ജീവിതത്തോട് മല്ലിടിക്കുന്ന ഞാൻ
ജീവനില്ലാതെ പോൽ വാഴുന്നു നാൾക്കു നാൾ
അസ്തമിക്കാനായ് പോകുമ്പോഴെങ്കിലും
നൽകുക നീയാ ഔഷധക്കൂട്ടുകൾ...

ഇത്തിരി നേരമെങ്കിലും അന്നെനി-
ക്കൊത്തിരി സ്നേഹമുണ്ണണം നിശ്ചയം
ഇഷ്ട ദാനമായി തന്നില്ലയെങ്കിലും
കഷ്ടമെന്നോർത്തെങ്കിലും മതി..

വർഷമേറെ കഴിഞ്ഞെങ്കിലും നീയാ
വാക്കുകളെ കുഴിച്ചു നോക്കീടുക
അക്ഷരങ്ങളലിവോടെ നിൻ വിരൽ
സ്പർശമേൽക്കാൻ ധൃതിപ്പെടും നിശ്ചയം

വിണ്ടു കീറിച്ചിതറിയ വാക്കുകൾ നീ 

വെറുതെയെങ്കിലും ചേർത്തൊന്നു വായ്ക്കുക
അക്ഷരങ്ങൾ തൻ ആത്മാവിൽ ആനന്ദ
നൃത്തമാടുന്ന പ്രണയഗാഥകൾ തേടുക...

A poem by,
Divya nambiar