ശിശിരം

ഓർമ്മയിൽ ഒരു ശിശിരം
ഓമനിക്കാനൊരു ശിശിരം
ഇല വിരൽത്തുമ്പുകൾ ഇളം മഞ്ഞുതിരും
തളിർമരച്ചില്ലകളിൽ
തഴുകി വരും തെന്നലിനും കഥ
പറയാനൊരു ശിശിരം......

കാലം ശിശിരത്തിൽ പൊഴിഞ്ഞു വീഴുന്ന ഇലകൾ പോലെ കൊഴിഞ്ഞു വീഴുന്നു. ഒരു നിമിഷം പോലും വിശ്രമമില്ലാതെ കടന്നു പോകുന്ന കാലത്തെ ആർക്കും തടഞ്ഞു നിർത്താൻ കഴിയില്ല. കാലത്തിനൊപ്പം മനസ്സും ഭാവങ്ങളും ചിന്തകളും പല വഴികളിലൂടെ യാത്ര ചെയ്യുമ്പോളും ജീവിതത്തിലെ ചില നിമിഷങ്ങൾ മനസ്സിൽ മായാതെ അങ്ങനെ......ഇളം തെന്നൽ തേരേറി വരും ശിശിരത്തിലെ കുളിര് പോലെ........

2004 ഡിസംബർ 9 സമയം വെളുപ്പിനെ മൂന്നര. പതിവ് പോലെ അമ്മയുടെ വിളിയും കേട്ട് കോട്ടുവായും വിട്ട് എഴുന്നേറ്റ് തലയും മാന്തി ഇരുന്നപ്പോൾ ആണ് പെട്ടന്ന് ഓർമ്മ വന്നത്....ഇന്നാണല്ലോ ആ ദിവസം........
ചാടിയെഴുന്നേറ്റ് ബ്രഷിൽ പേസ്റ്റും തേച്ച്‌ വായിലേക്ക് തിരുകി തലയിൽ എണ്ണയും വാരിപ്പൊത്തി നേരെ ആറ്റുകടവിലേക്ക് വെച്ചുപിടിച്ചു. മഞ്ഞു തുള്ളികൾ പൊഴിച്ചു നില്ക്കുന്ന ശിശിരകാലത്തെ കുളിരിൽ ആറ്റിലെ വെള്ളത്തിന് ഇളം ചൂട്.......

ഒന്ന് വേഗം വാടീ.... മതി നിന്റെ തേച്ചുരച്ചുള്ള കുളി........

ആന കുളിക്കാൻ ഇറങ്ങും പോലെയാണ്...ഇനി ആറ്റിലെ ചേറ്‌ കലക്കി മറിച്ചിട്ടേ കേറൂ......

എന്ന കുഞ്ഞമ്മയുടെ ചീത്തയിൽ ലെക്സ് സോപ്പ് ഇട്ട് ഒരു തേപ്പും തേച്ച്‌ കാക്കക്കുളി കുളിച്ചിട്ട് പാതി തലയും തുവർത്തി ഓടിപ്പിടിച്ച്‌ വീട്ടിൽ എത്തി. അലമാരയിൽ നിന്നും കയ്യിൽ കിട്ടിയ ചുരിദാറും വലിച്ചു കേറ്റി നേരെ അമ്പലത്തിലോട്ട് വെച്ചു പിടിച്ചു....

ഇതിപ്പോൾ ദേവിയോട് എന്താ പറയുക....എന്ത് പറഞ്ഞാണ് തുടങ്ങുക....എല്ലാം ഒപ്പിച്ചു വെച്ച ആളല്ലേ.....പ്രത്യേകിച്ചു ഹോ എന്ത് പറയാനാ.....

അങ്ങനെ ചിന്തിച്ച്‌ വാത്സല്യവും ദു:ഖവും കൂടി കലർന്ന ചിരി പാസ്സാക്കിയിരിക്കുന്ന ദേവിയെ തൊഴുത് പ്രത്യേകിച്ചൊന്നും പറയാതെ ചന്ദനവും വാങ്ങി....ചുറ്റിനും ഉള്ള മറ്റ് രണ്ട് അമ്പലങ്ങളിലും പോയി തൊഴുത് വേഗത്തിൽ വീട്ടിലെത്തി...... അലമാരിയിൽ നിന്ന് കൈയിൽ കിട്ടിയ നെയിൽ പോളിഷ് വാരി കൈയിലും കാലിലും തേച്ച്‌ ഇരിക്കുമ്പോൾ തലയിലൊരു തലോടൽ...

അച്ഛൻ.............

ആ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കുവാനാകാതെ കുനിഞ്ഞിരുന്ന് ഏങ്ങലടിച്ചപ്പോൾ ആരോ വിളിച്ചു പറയുന്നു...

ഡീ.....എവിടെയാ..ദേ.... ബ്യൂട്ടീഷൻ വന്നു.....

ദൈവമേ.....ഇത്ര പെട്ടെന്നോ...രാവിലെ ഒരു കട്ടൻകാപ്പി പോലും കുടിച്ചിട്ടില്ല....ആരും തരുന്ന ലക്ഷണവും ഇല്ല.....

നേരെ ചെന്ന് അവരുടെ മുന്നിലേക്ക് മുഖവും നീട്ടി വെച്ചിരുന്നു....കൈയിൽ കിട്ടിയതൊക്കെ പരീക്ഷണാടിസ്ഥാനത്തിൽ തേയ്ക്കും പോലെ മുഖത്ത് വാരിപ്പൊത്തി മുടിയും വലിച്ചു പറിച്ചു അവരുടെ ഇഷ്ടത്തിന് കെട്ടി എടുത്താൽ പൊങ്ങാത്ത തലയിലേക്ക് കുറെ മുല്ലപൂവും കുത്തി വെച്ച് ചുവന്ന പട്ടു സാരിയും ചുറ്റിച്ച്‌ ആടയാഭരണങ്ങളും അണിയിച്ച്‌ പാടത്ത് കണ്ണ് കിട്ടാതെ നിർത്തും കോലം പോലെ റെഡി ആക്കി......

എന്നാൽ ഒന്ന് കണ്ണാടിയിൽ പോയി മൊത്തത്തിലുള്ള ആനച്ചന്തം നോക്കാമെന്ന് വെച്ചപ്പോൾ ദേ വരുന്നു അടുത്ത ടീം.....ചുട്ടുപൊള്ളുന്ന ലൈറ്റ് കത്തിച്ചു പിടിച്ച് എടുത്താൽ പൊങ്ങാത്ത വീഡിയോയും പൊക്കി നമ്മുടെ സുന്ദരൻ വീഡിയോ ഗ്രാഫർ, തലേ ദിവസത്തെ മയിലാഞ്ചിയിടലിന്റെയിടയിൽ ആളോട് ചങ്ങാത്തം കൂടിയതിനാൽ വലിയ ചമ്മൽ ഒന്നുമില്ലാതെ പുള്ളിക്കാരൻ പറഞ്ഞ പോസിൽ ഒക്കെ നിന്ന് കൊടുത്ത്‌ ഫിലിം സ്റ്റാറിനെ (സ്വയം വിലയിരുത്തൽ) പോലെ തിളങ്ങി. വീഡിയോയിലും ക്യാമറയിലും ഒപ്പിയെടുക്കാൻ വേണ്ടി മേക്കപ്പിടലിൽ അമ്മായിയും മറ്റുള്ളവരും തകർത്തഭിനയിക്കുമ്പോൾ ഒന്ന് കണ്ണാടിയിൽ സ്വന്തം കോലം കാണാൻ പറ്റാത്തതിന്റെ ആകുലതയായിരുന്നു മനസ്സിൽ. പെട്ടെന്ന് ദക്ഷിണയ്ക്ക് സമയമായെന്ന് പറഞ്ഞ്‌ ഒച്ചയെടുത്തവരോടൊപ്പം പൂജാമുറിയിലേക്ക്...പിന്നാലെ വാലു പോലെ വീഡിയോ ചേട്ടനും ക്യാമറാമാനും ലൈറ്റ്ബോയിയും.... നിലവിളക്കിന്റെ മുൻപിലും കൂവളത്തറയിലും ....തൊട്ട് തെറിച്ച ബന്ധുക്കൾക്കൊക്കെ ദക്ഷിണയും കൊടുത്ത്‌ നടുവിന് കൈയും കൊടുത്ത്‌ നിൽക്കുമ്പോൾ അടുത്ത ഉത്തരവ്....

പെണ്ണിറങ്ങാൻ സമയമായി.......

രാവിലെ എഴുന്നേറ്റപ്പോൾ മുതൽ മൂക്കിൽ അടിച്ചു കേറിയ സാമ്പാറിന്റെ മണം ആയിരുന്നു അപ്പോൾ മനസ്സിൽ...പെണ്ണ് വല്ലോം കഴിച്ചോ എന്ന് ചോദിക്കാൻ ആളില്ലാത്ത അവസ്‌ഥ...ദൈവം എന്റെ മനസ്സ് വായിച്ച പോലെ കുഞ്ഞിലേ മുതൽ അമ്മയോടൊപ്പം മത്സരിച്ച് വളർത്തമ്മ പോസ്റ്റ് കൈക്കലാക്കിയ തൊട്ട വീട്ടിലെ ചേച്ചി....ഒരു പ്ലേറ്റിൽ രണ്ട് ഇഡ്ഡലിയും സാമ്പാറും കൂട്ടിച്ചേർത്തു കുഴച്ചു കുഴമ്പു രൂപത്തിൽ വായിലേക്ക് വെച്ചു തന്നു....കൂടെ ഒരു ഗ്ലാസ്സ് പാലും......

ഹാവൂ...ആശ്വാസം...അത് കിട്ടിയില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ ചെക്കന്റെ താലിച്ചരടിന് മുൻപിൽ തലകറങ്ങി വീണ് പേര് ദോഷം കേൾക്കേണ്ടി വന്ന പെണ്ണായി മാറിയേനെ.......വെള്ളം കിട്ടാഞ്ഞതിനാൽ പാലു കൊണ്ട് തന്നെ വായും കഴുകി നേരെ യാത്രക്കായി ഒരുങ്ങിയ കല്യാണവണ്ടിയിലേക്ക്....

കല്യാണസ്ഥലത്തേക്ക് എത്തിയത് മുതൽ വീണ്ടും വീഡിയോയുടെയും ക്യാമറായുടേയും മുന്നിൽ വിവിധ ഭാവങ്ങൾ വിരിയിച്ചു നിൽക്കുമ്പോൾ കുഞ്ഞമ്മയുടെ മോളുടെ വക അനൗൺസ്‌മെന്റ്.

ദേ........ ചെറുക്കനും കൂട്ടരും എത്തിയേ.....

പെട്ടെന്ന് മനസ്സിൽ പൊട്ടിയ ലഡ്ഡുവിന്റെ മധുരം നുണഞ്ഞുകൊണ്ട് അമ്പലത്തിലെ ഊട്ടുപുരയുടെ ജനലഴികൾക്കിടയിലൂടെ ഒരെത്തിനോട്ടം നടത്തിയെങ്കിലും ജാഥ പോലെ വരുന്ന ആളുകൾക്കിടയിലൂടെ ഒരുവട്ടം കാണാൻ ആവാതെ വായും പൊളിച്ചു നിന്നു.......

അപ്പോഴേക്കും നാട്ടുകാരിയായ ഒരു വായാടി ചേച്ചിയുടെ വക ആക്കിയുള്ള ഒരു കമന്റും കൂടെ മ്യൂസിക് പോലെ ഒരു ചിരിയും.....

കിടന്ന് വെപ്രാളം കാണിക്കാതെ .......കൈയിലോട്ടു കിട്ടാൻ പോകുവല്ലേ...ഇനിയൊന്നും കാണാമല്ലോ....ഇവിടെ വന്ന് നിക്ക് പെണ്ണേന്ന്‌.......

ചമ്മിയ ചിരി പാസ്സാക്കി ചേച്ചിയെ കനപ്പിച്ചൊന്നു നോക്കി......അതു കണ്ടു കൂടി നിന്നവരുടെ ചിരിയുടെ ഒഴുക്കിനിടയിൽ...

പെണ്ണിനെയിറക്ക്.....

ഏതോ തല മൂത്ത കാരണവരുടെ ഉത്തരവ്.....മുഖത്തേയ്ക്ക് നോക്കാതെ വിങ്ങിപ്പൊട്ടി നില്ക്കുന്ന അച്ഛന്റെ കൈപിടിച്ച്‌ മണ്ഡപത്തിന് വലം വയ്ക്കുമ്പോൾ ഏറുകണ്ണിട്ട് പാതിയാകാൻ പോകുന്നയാളെ ഒന്ന് നോക്കി....

ഒരു നിമിഷം ഞെട്ടി....

ഹേ...വടക്കുനോക്കിയന്ത്രത്തിലെ ശ്രീനിവാസനോ ?......പെണ്ണ് കാണാൻ വന്നപ്പോൾ കണ്ട ചെക്കൻ അല്ലല്ലോ...? ആള് മാറിയോ.......പണി പാളിയോ...എന്നോർത്ത്‌....ഏതായാലും ഇനി രക്ഷയില്ല....പോയി ഇരുന്ന് കൊടുക്കാം.....

അടുത്ത് ചെന്നിരുന്നപ്പോൾ മനസ്സിലായി...ആള് മാറിയില്ല.....എന്ന്... അങ്ങനെ വാദ്യമേളങ്ങളുടെ അകമ്പടിയോടെ മാതാപിതാക്കളുടേയും ബന്ധുക്കളുടേയും എന്റെ ദേവിയുടെയും അനുഗ്രഹത്തോടെ ഞാൻ സുമംഗലിയായി......അച്ഛൻ കൈപിടിച്ചേൽപ്പിച്ച ചെക്കന്റെ കൈയിൽ തൂങ്ങി അമ്പലത്തിന് വലം വെക്കുമ്പോൾ മെല്ലെ ചോദിച്ചു......

ഇതെന്താ.....ഈ കോലത്തിൽ......
ദയനീയമായി മുഖത്തേയ്ക്ക് നോക്കി ചെക്കൻ പറഞ്ഞു.....

സ്വയം മേക്കപ്പും സഹോദരങ്ങളുടെയും കൂട്ടുകാരുടേയും മേക്കപ്പും കൂടിക്കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഈ വഴിയായി....എങ്ങനെയുണ്ട് എന്ന്.....

ഉം....നന്നായിട്ടുണ്ട്....വടക്കുനോക്കിയന്ത്രത്തിലെ ശ്രീനിവാസൻ തന്നെ......

ഫോണിൽ കൂടി ആറു മാസം വാതോരാതെ വർത്തമാനം പറഞ്ഞ്‌ വായാടി എന്ന് പേരെടുത്തതിനാലാകണം ഒന്നു ചിരിച്ചു........ഇന്നാരുന്നെങ്കിൽ കൊന്നേനെ....എന്റെ സുന്ദരൻ.....

പിന്നെ ഊണ് സമയത്ത്‌ ഉടുക്കാൻ ഫോണിൽ കൂടി വിളിച്ച് പറഞ്ഞതനുസരിച്ചു കൊണ്ടുവന്ന സെറ്റും മുണ്ടും ഒക്കെയുടുത്ത്‌ അടുത്ത വട്ട ഫോട്ടോ എടുപ്പും കഴിഞ്ഞ് ഇലയുടെ മുൻപിലേക്ക്.....

രാവിലത്തെ ഇഡ്ഡലി വേഗത്തിൽ ദഹിച്ചതിനാൽ വല്ലാത്ത പരവേശം .....വലിയ ടെൻഷൻ ഒന്നും ഇല്ലാതിരുന്നതിനാൽ കൂടെയിരുന്ന ചെക്കനെയും ചേട്ടത്തിമാരെയും നാത്തൂൻമ്മാരേയും ഒന്നും നോക്കിയില്ല....ആവശ്യത്തിന് കഴിച്ചിട്ട് ആരും കേൾക്കാതെ ഏമ്പക്കവും വിട്ട് എഴുന്നേറ്റപ്പോൾ, പെണ്ണ് രണ്ട് മണിക്ക് പുറപ്പെടണം അത്രേ......

അടുത്ത ഡ്രസ്സ് മാറ്റൽ കഴിഞ്ഞ് പ്രീയപ്പെട്ടവരോടുള്ള യാത്ര പറച്ചിൽ, അത് വരെ ചിരിച്ചു നടന്ന ഞാൻ പെട്ടന്ന് ഒരു കൊച്ചു കുഞ്ഞായി.....കൂട്ടിൽ നിന്നും താഴേക്ക് പതിച്ചൊരു കിളിക്കുഞ്ഞിനെ പോലെ വാവിട്ട് കരഞ്ഞു....അച്ഛന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക്.....ഒന്നും മിണ്ടാനാവാതെ വിങ്ങിപ്പൊട്ടിക്കൊണ്ടു എന്നെ അടർത്തി മാറ്റി അച്ഛൻ തിരിഞ്ഞു നടന്നപ്പോൾ ഭൂമി പിളരും പോലെ തോന്നി.....അമ്മയുടെയും മറ്റ് ബന്ധുക്കളുടേയും കണ്ണീരിൽ കുതിർന്ന യാത്രയയപ്പിനൊടുവിൽ ,അടുത്ത കിളിക്കൂട്ടിലേക്കുള്ള യാത്രക്കായി എന്റെ മുൻപിൽ കാറിന്റെ ഡോർ തുറക്കപ്പെട്ടു...നെഞ്ചു പൊട്ടുന്ന വേദനയും കരച്ചിലും കടിച്ചമർത്തി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് കാറിന്റെ പിൻ സീറ്റിലേക്ക്.....നീങ്ങിത്തുടങ്ങിയ കാറിന്റെ ചില്ലിനിടയിലൂടെ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ ജന്മനാടിനോടും വീടിനോടും ബന്ധുക്കളോടും യാത്രാമൊഴി.....

ഒരു താലിച്ചരടിൽ കൂടെ ചേർത്ത ചെക്കന്റെ അമ്മയുടെ കാൽ തൊട്ട് വന്ദിച്ച് അഞ്ചുതിരിയിട്ട വിളക്ക് കൈയിലേന്തി പുതിയ ലോകത്തേക്ക് കാലെടുത്ത് വെച്ചപ്പോൾ ചുറ്റിനും നിന്നവരാരും എനിക്ക് അന്യരായി തോന്നിയില്ല. വലിയ ഒരു കുടുംബത്തിന്റെ അംഗമാകാൻ സാധിച്ചതിൽ സന്തോഷം തോന്നി.പെട്ടെന്ന് തന്നെ ഞാൻ ആ വീടിന്റെ മകളായി. ചെക്കന്റെ സഹോദരങ്ങളുടെ അനുജത്തിയായി..... ഇന്നിപ്പോൾ എനിക്ക് സ്വന്തം സഹോദരങ്ങൾ ആണ് അവിടെയുള്ള ഓരോരുത്തരും....പിന്നീട് കുഞ്ഞമ്മയായി മാമിയായി ഒടുവിൽ എന്റെ ചെക്കന്റെ മക്കളുടെ അമ്മയായി വർഷങ്ങൾ പിന്നിടുമ്പോൾ, ഇടയ്ക്കിടെ ഉണ്ടാകുന്ന ചെറിയ സൗന്ദര്യപ്പിണക്കങ്ങൾ ഒഴിച്ചാൽ ജീവിതം സുഖം സുന്ദരം....

ഇപ്പോൾ എല്ലാം ഇന്നലെ കഴിഞ്ഞ പോലെ....

ഉത്തരവാദിത്വവും കുഞ്ഞുകളിയും മാറാൻ എല്ലാവരും കൂടി നടത്തിയ കലാപരിപാടി കഴിഞ്ഞിട്ട് ഇന്നേക്ക് 13 വർഷം ആയെങ്കിലും എനിക്ക് വലിയ മാറ്റം ഒന്നുമില്ല...എനിക്ക് പക്വത വരില്ലെന്ന് കെട്ടിയ ചെക്കൻ മനസ്സിലാക്കിയപ്പോൾ ഇപ്പോൾ ഇവിടുത്തെ മൂത്ത കുഞ്ഞെന്ന പദവി എന്നിൽ സുരക്ഷിതം...വലിയ തിരമാലകൾ ഒന്നും അടിച്ചുലയാതെ ഞങ്ങളുടെയീ കളിവഞ്ചി യാത്ര തുടരുന്നു.......... ❤

മഞ്ജുഅഭിനേഷ്