തന്നിലായിന്നങ്ങു ചെന്നു ഞാനും
ഓർമ്മയാം തെന്നൽ തഴുകിയെത്തി
ഞാനോ മിഴികളടച്ചങ്ങനെ
വന്നങ്ങരികെയിരുന്നമ്മയും
മെല്ലെത്തലോടിയെൻ നെറ്റിമേലെ
കുഞ്ഞേ എന്നങ്ങു മൊഴിഞ്ഞീടവേ
നെഞ്ചകം വിങ്ങിയുണർന്നു ഞാനും
പൊട്ടിക്കരഞ്ഞങ്ങാ മാറിലേയ്ക്കൊരു
കൊച്ചു കുട്ടിയെപ്പോലെ വീണിടുന്നു
എണ്ണിയാലൊടുങ്ങാത്ത ദു:ഖമെന്നു
ള്ളിൽത്തിരപോലുയർന്നീടവേ
സങ്കടമൊക്കെയൊതുക്കി ഞാനമ്മയെ
സന്തോഷമായിന്നു കാണുവാനായ്
പാരിലെനിയ്ക്കു മറ്റാരുള്ളൂയീവിധം
ഭാരമിറക്കിയൊന്നാശ്വസിക്കാൻ
അമ്മ തൻ പൊന്മകളായി പിറക്കണം
എന്നൊരു മോഹം വരും ജന്മത്തിലും
നേരമങ്ങേറെ കഴിഞ്ഞു ഞാനാമുറി
വാതിലു ചാരിയിറങ്ങി മെല്ലെ
Written by
Saritha Madhu
No comments
Post a Comment
ഈ രചന വായിച്ചതിനു നന്ദി - താങ്കളുടെ വിലയേറിയ അഭിപ്രായം രചയിതാവിനെ അറിയിക്കുക