ഒരുപാട് നാൾ പുറകെ നടന്നു ചോദിച്ചിട്ടാണ് ഒരു ദിവസം മുഴുവൻ കൂടെ നിൽകാം എന്ന് അമ്മ സമ്മതിച്ചത്... ഒരുപക്ഷെ ഇനി കുറെ കാലം കഴിഞ്ഞേ എന്നെ കാണാൻ പറ്റു എന്ന് ഓർത്തിട്ടു ആകണം... എല്ലാരേം പിരിഞ്ഞു പോകുന്ന വിഷമത്തിന് തത്കാലം ആശ്വാസം കിട്ടിയത് ഈ സമ്മതം അറിഞ്ഞതിൽ പിന്നെയാണ്... രാത്രി കിടന്നിട്ടു ഉറക്കം കിട്ടണില്ല... ഒരു ദിവസം മുഴുവൻ എന്ത് ചെയ്യും എവിടെ കൊണ്ടുപോകും എന്നായി ആലോചന... എന്തായാലും അമ്മ വന്നിട്ട് തീരുമാനിക്കാം എന്നുവെച്ചു..
രാവിലെ തന്നെ എഴുനേറ്റു കുളിച്ചു റെഡി ആയി അമ്മയെ കൂട്ടികൊണ്ടുവരാൻ ബസ്സ്റ്റാൻഡിൽ പോയി നിന്നു... അമ്പലത്തിൽ നിന്നാവാം തുടക്കം എന്ന് കരുതി ഞാൻ ഞങ്ങൾ സ്ഥിരം പോകാറുള്ള ക്ഷേത്രത്തിൽ പോകാനായി വണ്ടി തിരിച്ചു... എനിക്ക് ഒന്നും പ്രാർത്ഥിക്കാൻ കിട്ടുന്നില്ല... അടുത്തത് എങ്ങോട്ടു എന്ന ചിന്തയിൽ ആയിരുന്നു ഞാൻ... എനിക്ക് വിശപ്പ് തട്ടി തുടങ്ങിയിരുന്നു... അമ്പലത്തിൽ നിന്നിറങ്ങി ഞങ്ങൾ അത്യാവശ്യം നല്ല വൃത്തിയുള്ള ഹോട്ടലിൽ കഴിക്കാൻ കേറി... എങ്ങോട്ടെന്ന് ഉറപ്പില്ലാത്തതു കൊണ്ട് ഞാൻ അവിടെ തന്നെ ഒരു മുറിയെടുത്തു ഇരിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു... അമ്മ എതിർപ്പൊന്നും പറഞ്ഞില്ല... അമ്മ അവിടെ കട്ടിലിൽ ചെന്നിരുന്നു... ഞാനും ഒരു അറ്റത്തു പോയി ഇരുന്നു... ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യണം എന്ന് അറിയാതെ അമ്മയെ തന്നെ നോക്കി ഇരുന്നു...... "ഇങ്ങനെ നോക്കി ഇരിക്കാനാണോ കുട്ടി നീ എന്നെ വിളിച്ചു വരുത്തിയത് "...അമ്മയുടെ ഈ ചോദ്യത്തിന് എനിക്ക് ഉത്തരമില്ലായിരുന്നു.... " ഒത്തിരി ആഗ്രഹങ്ങൾ മനസ്സിൽ വച്ചുകൊണ്ടാണ് ഞാൻ അമ്മയെ വിളിച്ചത് പക്ഷെ, അത് നടപ്പിലാക്കാൻ പറ്റുമോ എന്ന് ഞാൻ ചിന്തിച്ചില്ല ".... എന്തോ എനിക്ക് പെട്ടെന്ന് സങ്കടം വന്നു... എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു വന്നു... അമ്മ കാണാതിരിക്കാനായി ഞാൻ ജനാലയുടെ അടുത്തേക് നടന്നു... "ഞാൻ അമ്മയെ തിരിച്ചു കൊണ്ടാക്കട്ടെ? " എന്റെ ഈ ചോദ്യം അമ്മ പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല... ചോദ്യരൂപേണ എന്നെ ഒന്ന് നോക്കി.... ഞാൻ അപ്പോഴും അമ്മയുടെ മുഖത്ത് നോക്കാതെ താഴേക്കു നോക്കി നിൽക്കുകയാണ്.... "നീ ഇങ്ങു വന്നേ ", അമ്മ എന്നെ വിളിച്ചു അടുത്ത് ഇരുത്തി, എന്റെ മുഖം ഉയർത്തി ചോദിച്ചു നിനക്ക് എന്താ പറ്റിയെ, എന്നോട് എന്തെങ്കിലും പറയാൻ ഉണ്ടോ? " എനിക്ക് അമ്മയെ ഇനിയും പിരിഞ്ഞിരിക്കാൻ വയ്യ, എന്റെ കൂടെ വരരുതോ... ഒരു കുറവും വരുത്തില്ല ഞാൻ, പൊന്നു പോലെ നോക്കിക്കൊള്ളാം... എന്റെ കൂടെ വരുമോ??? ".... അത്രെയും നേരം ഞാൻ ഉള്ളിൽ ഒളിപ്പിച്ചു വച്ചിരുന്ന സങ്കടം എല്ലാം തോരാത്ത കണ്ണീരായി വന്നുകൊണ്ടിരിന്നു.... " ഞാൻ വന്നാൽ നിന്റെ അനിയത്തിമാരെ, അവരുടെ അച്ഛനെ ഒക്കെ ആര് നോക്കും "..." മ്മ് അറിയാം...... നമുക്ക് തിരിച്ചു പോകാം, ഞാൻ കൊണ്ടാക്കി തരാം വീട്ടിലേക് "...പോകാൻ എഴുനേറ്റു വന്ന അമ്മയുടെ കാൽ തൊട്ടു അനുഗ്രഹം വാങ്ങി.. പറയാനും ചോദിക്കാനും ഉള്ളതെല്ലാം മനസ്സിൽ തന്നെ കുഴിച്ചുമൂടി ഞാൻ കാർ എടുക്കാൻ പോയി... അമ്മയെ വീട്ടിൽ ഇറക്കി, അവിടെ എല്ലാരോടും യാത്ര ചോദിച്ചു ഇറങ്ങിയപ്പോൾ എത്തിയിട്ട് വിളിക്കണം എന്നല്ലാതെ എന്നോട് അമ്മ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല...
എയർപോർട്ടിൽ എത്തുന്നത് വരെയും എന്റെ മനസ്സിൽ അമ്മ യാത്ര അയക്കാൻ വരും എന്നായിരുന്നു... ചെക്ക്- ഇൻ ചെയ്തു കയറുമ്പോൾ പോലും ഞാൻ പുറത്തേക്കു നോക്കി... ഇല്ല... ആരും വന്നില്ല... ഇനി മാസങ്ങളിൽ നിന്നും വർഷങ്ങൾളിലെകു കാത്തിരിപ്പ് നീളുന്നു... ഒന്ന് അടുത്ത് കിട്ടാൻ, വിശേഷങ്ങൾ പറയാൻ, എല്ലാം പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞു ആ തോളിൽ ചാഞ്ഞുകിടക്കാൻ........
ആരതി ( New Writer )
No comments
Post a Comment
ഈ രചന വായിച്ചതിനു നന്ദി - താങ്കളുടെ വിലയേറിയ അഭിപ്രായം രചയിതാവിനെ അറിയിക്കുക